[فعل]

satisfacer

/sˌatisfaθˈɛɾ/

فعل بی قاعده فعل گذرا

[گذشته: satisfice] [حال: satisfago] [گذشته: satisfice] [گذشته کامل: satisfecho]

1 راضی کردن

1.Nada me satisface más que cumplir mis sueños.

1. هیچ‌چیز بیشتر از محقق کردن رؤیاهایم من را راضی نمی‌کند.