[فعل]

éberluer

/ebɛʁlyˈe/

فعل گذرا

[گذشته کامل: éberlué] [حالت وصفی: éberluant] [فعل کمکی: avoir ]

1 شگفت‌زده کردن

مترادف و متضاد stupéfier

1.Quand Marjorie a appris la nouvelle, elle a été très éberluée.

1. وقتی مارژوری خبر را شنید، شگفت‌زده شد.