[فعل]

baragouiner

/baʀagwine/

فعل گذرا

[گذشته کامل: baragouiné] [حالت وصفی: baragouinant] [فعل کمکی: avoir ]

1 بلغور کردن (خودمانی) به زبان عجیب و غریبی گفتن

1.Il a baragouiné un discours auquel nous n'avons rien compris.

1. او نطقی بلغور کرد [گفت] که ما از آن هیچ‌چیز نفهمیدیم.
2.Personne ne comprenait ce qu'il baragouinait.

2. هیچ‌کس آنچه را که او به زبان عجیب و غریبی می‌گفت نمی‌فهمید.