[فعل]

contester

/kɔ̃tɛste/

فعل گذرا

[گذشته کامل: contesté] [حالت وصفی: contestant] [فعل کمکی: avoir ]

1 اعتراض کردن زیر سوال بردن، رد کردن

1.L'accusé a fait appel pour contester la décision du tribunal.

1. متهم برای اعتراض به تصمیم دادگاه خواستار (دادگاه) تجدید نظر شد.
2.L'opposition a contesté les résultats des élections.

2. حزب مخالف به نتایج انتخابات اعتراض کرد.