[فعل]

contredire

/kɔ̃tʀədiʀ/

فعل بی قاعده فعل گذرا

[گذشته کامل: contredit] [حالت وصفی: contredisant] [فعل کمکی: avoir ]

1 مخالفت کردن مخالف (کسی) حرف زدن

1.Arrête de me contredire tout le temps !

1. دست از همیشه با من مخالفت کردن بکش!
2.Le témoignage contredit l'alibi de l'accusé.

2. شاهد مخالف اظهارات متهم حرف می‌زند.