[فعل]

s'emparer

/ɑ̃paʀe/

فعل بازتابی

[گذشته کامل: emparé] [حالت وصفی: emparant] [فعل کمکی: être ]

1 تصاحب کردن گرفتن

1.Les envahisseurs se sont emparés du château après une dure bataille.

1. مهاجمان بعد از نبردی سخت، قصر را تصاحب کردند.
2.Les insurgés se sont emparés de la capitale.

2. شورشگران پایتخت را تصاحب کردند.