[فعل]

fumer

/fyme/

فعل گذرا و ناگذر

[گذشته کامل: fumé] [حالت وصفی: fumant] [فعل کمکی: avoir ]

1 دود کردن سیگار کشیدن

1.Il fume deux paquets de cigarettes par jour.

1. او روزی دو پاکت سیگار می کشد.
2.Je ne fume plus.

2. من دیگر سیگار نمی کشم.
3.La bouche du canon fume encore.

3. دهانه توپ [لوله توپ] هنوز دود می کند.