[صفت]

irréprochable

/iʀepʀɔʃabl/

قابل مقایسه

[حالت مونث: irréprochable] [مذکر قبل از حرف صدادار: irréprochable] [جمع مونث: irréprochables] [جمع مذکر: irréprochables]

1 غیرقابل سرزنش بی‌عیب، بی‌نقص

1.L'hôtel s'enorgueillit d'un service irréprochable.

1. هتل بابت خدمات بی‌نقصش به خود میبالد.
2.La conduite de ce député n'est pas irréprochable.

2. رفتار این نماینده بی‌عیب نیست.