[فعل]

répugner

/ʀepyɲe/

فعل گذرا

[گذشته کامل: répugné] [حالت وصفی: répugnant] [فعل کمکی: avoir ]

1 حال (کسی را) بهم زدن

1.Je ne peux pas continuer à manger, ce plat me répugne.

1. من نمی‌توانم به خوردن ادامه بدهم، این غذا حال من را بهم می‌زند.
2.Je ne peux pas saluer cet homme, il me répugne.

2. من نمی‌توانم به این مرد سلام کنم، او حال من را بهم می‌زند.