[فعل]

satisfaire

/satisfɛʀ/

فعل بی قاعده فعل گذرا

[گذشته کامل: satisfait] [حالت وصفی: satisfaisant] [فعل کمکی: avoir ]

1 اجابت کردن برآوردن، پاسخگو بودن

1.Le personnel peut satisfaire tous les besoins des clients.

1. کارکنان می‌توانند تمام نیازهای مشتریان را برآورده کنند.
2.Satisfaire la demande d'une personne.

2. اجابت کردن درخواست یک شخص.