[فعل]

kalakalmak

/kaɫakaɫmˈak/

فعل گذرا

1 (از چیزی) حیرت زده شدن تعجب کردن، خشک شدن

1.Haberi duyunca kalakaldım.

1. وقتی خبر را شنیدم حیرت زده شدم.
2.Onu karşımda görünce orada kalakaldım.

2. وقتی او را در مقابلم دیدم همانجا خشکم زد.