[فعل]

kararsız kalmak

/kaɾˈarsɯz kaɫmˈak/

فعل گذرا

1 مردد ماندن تردید داشتن

1.Nora'ya istediğini verme konusunda ilk kez kararsız kaldım.

1. برای دادن چیزی که "نورا" می‌خواست مردد ماندم.
2.Saçlarımı kestirmek için karasız kaldım.

2. برای کوتاه کردن موهایم مردد شدم.