1.المُؤمِنُ الَّذِي يُخالِطُ النّاسَ و يَصبِرُ عَلى أذاهُم أفضَلُ مِنَ المُؤمِنِ الّذي لا يُخاِلِطُ النّاسَ و لا يَصبِرُ عَلى أذاهُم.
مؤمنى كه با مردم معاشرت میکند و بر آزار و اذيت آنان صبر مىكند، برتر از مؤمنى است كه با مردم معاشرت نمیکند و آزار و اذيّت آنان را تحمل نمیکند.
