[فعل]

befehlen

/bəˈfeːlən/

فعل بی قاعده فعل گذرا

[گذشته: befahl] [گذشته: befahl] [گذشته کامل: befohlen] [فعل کمکی: haben ]

1 دستور دادن امر کردن

1.Ich lasse mir von dir nichts befehlen.

1. من اجازه نمی دهم که تو به من دستور بدهی.
2.Sofort befahl der Feldherr.

2. بلافاصله فرمانده دستور داد.