[فعل]

blicken

/ˈblɪkən/

فعل ناگذر

[گذشته: blickte] [گذشته: blickte] [گذشته کامل: geblickt] [فعل کمکی: haben ]

1 نگاه کردن نظاره کردن

1.Er blickte aus dem Fenster, als ich ins Haus ging.

1. او از پنجره بیرون را نگاه می کرد، همانطور که من داخل خانه آمدم.