[فعل]

erobern

/ɛɐ̯ˈʔoːbɐn/
فعل گذرا
[گذشته: eroberte] [گذشته: eroberte] [گذشته کامل: erobert] [فعل کمکی: haben ]
صرف فعل

1 فتح کردن تصرف کردن

  • 1.Der Feind brauchte sieben Monate, um die Hauptstadt zu erobern.
    1. دشمن برای فتح‌کردن پایتخت به هفت ماه نیاز داشت.
  • 2.eine Festung im Sturm erobern
    2. قلعه‌ای را در طوفان تصرف کردن
تصاویر
کلمات نزدیک
دانلود اپلیکیشن آموزشی + دیکشنری رایگان