[صفت]

heil

/haɪ̯l/

قابل مقایسه

[حالت تفضیلی: heiler] [حالت عالی: heilsten]

1 سالم پاک، بی‌عیب

1.Die Scheidung der Eltern zerstörte Lindas heile Welt.

1. جدایی والدین به جهان پاک "لیندا" را ویران کرد.
2.heil und gesund

2. سالم و تندرست