[فعل]

klarkommen

/ˈklaːɐ̯ˌkɔmən/

فعل ناگذر

[گذشته: kam klar] [گذشته: kam klar] [گذشته کامل: klargekommen] [فعل کمکی: sein ]

1 کنار آمدن

1.Ich habe mich noch nie gewundert, warum mein Bruder und ich nicht klarkommen.

1. من هرگز تعجب نکردم که چرا من و برادرم با هم کنار نمی‌آییم.
2.mit jdm klarkommen

2. با کسی کنار آمدن