[فعل]

éclairer

/ekleʀe/

فعل گذرا

[گذشته کامل: éclairé] [حالت وصفی: éclairant] [فعل کمکی: avoir ]

1 روشن کردن (نور) پر نور کردن، نورانی کردن

1.J'ai utilisé des bougies pour éclairer la pièce.

1. من از شمع‌ها برای روشن کردن اتاق استفاده کردم.
2.Un sourire éclaire son visage.

2. یک لبخند صورتش را نورانی می‌کند.