[فعل]

éveiller

/eveje/

فعل گذرا

[گذشته کامل: éveillé] [حالت وصفی: éveillant] [فعل کمکی: avoir ]

1 بیدار کردن

1.Il ne faut pas éveiller les somnambules.

1. نباید خوابگردها (کسانی که در خواب راه می‌روند) را بیدار کرد.
2.Ne faites pas de bruit, vous allez l'éveiller.

2. سر و صدا نکنید، او را بیدار خواهید کرد. [دارید او را بیدار می کنید]