[فعل]

briller

/bʀije/

فعل ناگذر

[گذشته کامل: brillé] [حالت وصفی: brillant] [فعل کمکی: avoir ]

1 درخشیدن

مترادف و متضاد flamboyer luire resplendir pâlir s'éteindre

1.Cette une pièce d'or qui brille dans l'eau.

1. این یک سکه طلاست که در آب می درخشد.
2.Le soleil brille dans le ciel et le temps est parfaite.

2. خورشید در آسمان می درخشد و هوا عالی است.