[فعل]

concilier

/kɔ̃silje/

فعل بی قاعده فعل گذرا

[گذشته کامل: concilié] [حالت وصفی: conciliant] [فعل کمکی: avoir ]

1 آشتی دادن

1.En fait, je peux facilement les concilier.

1. در حقیقت من می‌توانم به راحتی آنها را آشتی بدهم.
2.Il a réussi à concilier les deux parties adverses.

2. او موفق شد دو جناح مخالف را باهم آشتی بدهد.