[فعل]

contrarier

/kɔ̃tʀaʀje/

فعل بی قاعده فعل گذرا

[گذشته کامل: contrarié] [حالت وصفی: contrariant] [فعل کمکی: avoir ]

1 (کسی را) اذیت کردن (کسی را) ناراحت کردن

1.La rupture de ce contrat nous contrarie beaucoup.

1. فسخ این قرارداد ما را خیلی ناراحت می‌کند.
2.Les questions indiscrètes du journaliste ont contrarié le ministre.

2. سوالات بی‌مورد [بی‌موقع] روزنامه‌نگار وزیر را اذیت کرد.