[اسم]

la crainte

/kʀɛ̃t/

قابل شمارش مونث

1 ترس بیم، هراس

1.Il n'a rien dit par crainte d'un châtiment.

1. او از ترس مجازات هیچ‌چیز نگفت.
2.La crainte de son échec à l'examen l'angoissait.

2. ترس از شکستش در امتحان او را مضطرب می‌کرد.