[فعل]

effleurer

/eflœʀe/

فعل گذرا

[گذشته کامل: effleuré] [حالت وصفی: effleurant] [فعل کمکی: avoir ]

1 به سختی لمس کردن تماس سطحی پیدا کردن

1.Hugo lui a effleuré la main.

1. "هوگو" دست او را به سختی لمس کرد.
2.Le coup d'épée lui a effleuré la poitrine.

2. ضربه شمشیر با قفسه سینه‌اش تماسی سطحی پیدا کرد.