[فعل]

insulter

/ɛ̃syltˈe/
فعل گذرا
[گذشته کامل: insulté] [حالت وصفی: insultant] [فعل کمکی: avoir ]
صرف فعل

1 دشنام دادن ناسزا گفتن

  • 1.Il ose m'insulter.
    1. جرئت می‌کند به من ناسزا بگوید.

2 اهانت کردن توهین کردن

  • 1.Insulter aux dieux
    1. به خدایان اهانت کردن
تصاویر
کلمات نزدیک
دانلود اپلیکیشن آموزشی + دیکشنری رایگان