[فعل]

jouir

/ʒwiʀ/

فعل گذرا

[گذشته کامل: joui] [حالت وصفی: jouissant] [فعل کمکی: avoir ]

1 برخوردار بودن بهره‌مند شدن

1.Cet hôtel jouit d'une excellente réputation.

1. این هتل از شهرتی فوق‌العاده برخوردار است.
2.L'athlète jouit d'un avantage sur son concurrent.

2. ورزشکار از مزیتی در مقابل حریفش برخوردار است.