[فعل]

plaquer

/plake/
فعل گذرا
[گذشته کامل: plaqué] [حالت وصفی: plaquant] [فعل کمکی: avoir ]
صرف فعل

1 ول کردن ترک کردن، رها کردن

  • 1.Elle a plaqué son ami parce qu'elle voulait être seule.
    1. او دوستش را ترک کرد چون می‌خواست تنها باشد.
  • 2.Paul l'a plaquée sans aucune explication.
    2. "پل" بدون هیچ توضیحی او را ول کرد.

2 تکل زدن

تصاویر
کلمات نزدیک
دانلود اپلیکیشن آموزشی + دیکشنری رایگان