[فعل]

redouter

/ʁədutˈe/

فعل گذرا

[گذشته کامل: redouté] [حالت وصفی: redoutant] [فعل کمکی: avoir ]

1 هراس داشتن وحشت داشتن

1.Flatter ses ennemis parce qu'on les redoute

1. به خاطر بیم داشتن از دشمنان خود تملق آنها را گفتن