[فعل]

sanctionner

/sɑ̃ksjɔne/

فعل گذرا

[گذشته کامل: sanctionné] [حالت وصفی: sanctionnant] [فعل کمکی: avoir ]

1 مجازات کردن تنبیه کردن

1.Le juge a sanctionné le délinquant.

1. قاضی متجاوز را مجازات کرد.
2.Lorsque Benjamin frappe sa sœur, ses parents le sanctionnent sévèrement.

2. هنگامی که "بنجامین" خواهرش را کتک میزند والدینش او را به شدت تنبیه می‌کنند.