[فعل]

sonner

/sɔne/

فعل ناگذر

[گذشته کامل: sonné] [حالت وصفی: sonnant] [فعل کمکی: avoir ]

1 زنگ زدن زنگ خوردن

1.Je n'ai pas eu besoin de sonner à la porte car elle était ouverte.

1. لازم نبود که زنگ در را بزنم، زیرا در باز بود.
2.Son téléphone sonne tout le temps.

2. تلفنش همیشه زنگ می‌خورد.