[فعل]

vagabonder

/vagabɔ̃de/

فعل ناگذر

[گذشته کامل: vagabondé] [حالت وصفی: vagabondant] [فعل کمکی: avoir ]

1 پرسه زدن ول گشتن، علاف بودن

1.Pendant sa jeunesse il vagabondait tous les étés.

1. در زمان جوانی‌اش، او تمام تابستان‌ها علاف بود.
2.Vagabonder sur les chemins.

2. در راهها پرسه زدن.