[فعل]

söylenmek

/sœjlænmˈɛc/
فعل گذرا
صرف فعل

1 غُر زدن

  • 1.Annem sinemada o kadar söylendi ki geldiğimize pişman etti.
    1. مادرم در سینما آنقدر غُر زد که از آمدنمان پشیمان شدیم.
  • 2.Benim kırdığımı anlayınca bana söylenmeye başladı.
    2. وقتی فهمید من شکستم شروع کرد به غر زدن.

2 (خود به خود) صحبت کردن

  • 1.Kendi kendine söyleniyordu.
    1. خود به خود صحبت میکرد.
  • 2.Suçluların ikisini de sağ bırakmayacağı söylenmekteydi.
    2. با خود صحبت می‌کرد که مقصرها را سالم نخواهد گذاشت.
تصاویر
کلمات نزدیک
دانلود اپلیکیشن آموزشی + دیکشنری رایگان