[فعل]

تَظَاهَرَ

فعل ناگذر

1 وانمود کردن

تَظَاهَرَ بِ

وانمود کردن

1. تَظَاهَرَ بِالْغَرْقِ وَ نَادَى أَصْحَابَهُ!

1. او وانمود به غرق‌شدن کرد و دوستانش را صدا زد!
2. تَظَاهَرَتْ فَاطِمَةُ بِالْغَضَب.

2. فاطمه وانمود به عصبانیت کرد.