[اسم]

تُهْمَة

قابل شمارش مونث

[جمع: تُهَم]

1 تهمت اتهام

1.عَلَيْهِ أَنْ لَا يَتَدَخَّلَ فِي مَوضُوعٍ يُعَرِّضُ نَفْسَهُ لِلتُّهَمِ.

او نباید در موضوعی که خویشتن را در معرض تهمت قرار دهد، دخالت کند.
2.لَمْ تَثْبُتْ عَلَيْه تُهْمَةُ السَرِقَة.

اتهام سرقت علیه وی ثابت نشده‌است.