[اسم]

صَاحِب

قابل شمارش مذکر

[جمع: أَصْحَاب]

1 دوست

مترادف و متضاد صَدِیق عَدوّ

1.تَظَاهَرَ بِالْغَرْقِ وَ نَادَى أَصْحَابَهُ!

او وانمود به غرق‌شدن کرد و دوستانش را صدا زد!
2.رَأَيْتُ صَاحِبِي فِي المَطَار.

دوستم را در فرودگاه دیدم.