[فعل]

عَاهَدَ

فعل گذرا

1 پیمان بستن قول دادن

1.عَاهَدَ الطُّلَّابُ أُسْتَاذَهُمْ عَلَى أَنْ لَا يَكْذِبُوا.

دانش‌آموزان به استادشان قول دادند که دروغ نگویند.
2.لَقَدْ عَاهَدَنِي مُحَمَّد عَلَى الإِجْتِهَادِ.

محمد به من قول تلاش را داده بود.