[فعل]

نَهَى

فعل گذرا و ناگذر

1 بازداشتن

1.نَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَى.

نفس را از هوا و هوس بازداشته‌است.
2.يَا بُنَيَّ أَقِمِ الصَّلَاةَ وَأْمُرْ بِالْمَعْرُوفِ وَانْهَ عَنِ الْمُنْكَرِ.

پسرکم! نماز را برپا دار و مردم را به کار پسندیده وادار و از کار زشت بازدار.