[فعل]

beglaubigen

/bəˈɡlaʊ̯bɪɡn̩/

فعل گذرا

[گذشته: beglaubigte] [گذشته: beglaubigte] [گذشته کامل: beglaubigt] [فعل کمکی: haben ]

1 تایید کردن گواهی کردن

1.Das Dokument wurde von einem Notar beglaubigt.

1. مدرک توسط یک محضردار تایید شد.
2.Der Notar beglaubigte die Übersetzung der Dokumente.

2. محضردار، ترجمه مدرک را تایید کرد.