[فعل]

beruhen

/bəˈʀuːən/

فعل ناگذر

[گذشته: beruhte] [گذشته: beruhte] [گذشته کامل: beruht] [فعل کمکی: haben ]

1 متکی بودن استوار بودن

1.Diese Geschichte beruht auf Tatsachen.

1. این داستان بر حقایق متکی است.
2.Sein Rat beruht auf langer Erfahrung.

2. پیشنهاد او بر تجربه‌ای طولانی استوار است.