[فعل]

entstellen

/ɛntˈʃtɛlən/

فعل گذرا

[گذشته: entstellte] [گذشته: entstellte] [گذشته کامل: entstellt] [فعل کمکی: haben ]

1 از شکل انداختن از قیافه انداختن

1.Der Ausschlag entstellte sie sehr.

1. کهیر خیلی او را از قیافه انداخت.
2.Er war durch die Narben fast bis zur Unkenntlichkeit entstellt

2. او بخاطر جاهای زخم تقریبا به وضعیتی غیر قابل تشخیص از شکل افتاد.