[فعل]

erleiden

/ˌɛɐ̯ˈlaɪ̯dn̩/

فعل گذرا

[گذشته: erlitt] [گذشته: erlitt] [گذشته کامل: erlitten] [فعل کمکی: haben ]

1 رنج کشیدن رنج بردن

1.Ich wurde im Krankenhaus behandelt, als ich eine Verletzung erlitt.

1. من در بیمارستان معالجه شدم زمانی‌که از زخمی رنج می‌کشیدم.