[فعل]

erobern

/ɛɐ̯ˈʔoːbɐn/

فعل گذرا

[گذشته: eroberte] [گذشته: eroberte] [گذشته کامل: erobert] [فعل کمکی: haben ]

1 فتح کردن تصرف کردن

1.Der Feind brauchte sieben Monate, um die Hauptstadt zu erobern.

1. دشمن برای فتح‌کردن پایتخت به هفت ماه نیاز داشت.
2.eine Festung im Sturm erobern

2. قلعه‌ای را در طوفان تصرف کردن