[فعل]

fliehen

/ˈfliːən/

فعل بی قاعده فعل ناگذر

[گذشته: floh] [گذشته: floh] [گذشته کامل: geflohen] [فعل کمکی: haben & sein ]

1 فرار کردن گریختن

1.Der Einbrecher ist sofort geflohen.

1. سارق بلافاصله فرار کرد.
2.Die Tiere flohen, als sie ein lautes Geräusch hörten.

2. حیوانات وقتی‌که یک صدای بلند شنیدند، فرار کردند.