[فعل]

quengeln

/ˈkvɛŋl̩n/

فعل ناگذر

[گذشته: quengelte] [گذشته: quengelte] [گذشته کامل: gequengelt] [فعل کمکی: haben ]

1 نق زدن غر زدن

1.Er quengelt ständig, dass das Essen nicht schmeckt.

1. او مدام غر می‌زد که غذا مزه ندارد.
2.Sie quengelt an der Supermarktkasse.

2. او در صندوق سوپرمارکت نق می‌زد.