[فعل]

reißen

/ˈʀaɪ̯sn̩/

فعل بی قاعده فعل گذرا

[گذشته: riss] [گذشته: riss] [گذشته کامل: gerissen] [فعل کمکی: haben & sein ]

1 تقسیم کردن پاره کردن

1.Vor Wut riss er den Brief in tausend Stücke.

1. او از عصبانیت نامه را به هزاران تکه تقسیم کرد.