[فعل]

déconcerter

/dekɔ̃sɛʁtˈe/

فعل گذرا

[گذشته کامل: déconcerté] [حالت وصفی: déconcertant] [فعل کمکی: avoir ]

1 مغشوش کردن آشفته کردن، مضطرب کردن

1.Cet homme timide, qu'un mot badin déconcertait, qu'un regard de femme faisait rougir.

1. این مرد خجالتی که یک کلمه شوخی او را آشفته می‌کند، که نگاهی از زنان صورت او را گل می‌اندازد.