[فعل]

embêter

/ɑ̃bɛtˈe/

فعل گذرا

[گذشته کامل: embêté] [حالت وصفی: embêtant] [فعل کمکی: avoir ]

1 حال کسی را گرفتن عذاب دادن، اذیت کردن

1.Ne l'embête pas ! laisse-le tranquille.

1. اذیتش نکن! راحتش بگذار.

2 حوصله (کسی را) سر بردن (کسی را) خسته کردن

1.Ce spectacle m'embête.

1. این نمایش مرا خسته می‌کند.

3 حوصله (کسی) سر رفتن خسته شدن (s'embêter)

1.Il sait raconter, on ne s'ennuie pas.

1. او قصه گفتن بلد است و ما حوصله‌مان سر نمی‌رود.

تصاویر

کلمات نزدیک

دانلود اپلیکیشن آموزشی + دیکشنری رایگان