[فعل]

plaquer

/plake/

فعل گذرا

[گذشته کامل: plaqué] [حالت وصفی: plaquant] [فعل کمکی: avoir ]

1 ول کردن ترک کردن، رها کردن

1.Elle a plaqué son ami parce qu'elle voulait être seule.

1. او دوستش را ترک کرد چون می‌خواست تنها باشد.
2.Paul l'a plaquée sans aucune explication.

2. "پل" بدون هیچ توضیحی او را ول کرد.