[فعل]

kıvranmak

/kɯvranmˈak/

فعل گذرا

1 پیچ و تاب خوردن لولیدن، به خود پیچیدن

1.Adam yerde acıyla kıvranmaktaydı.

1. مرد روی زمین از درد به خودش می‌پیچید.
2.Soğuk terler içinde titredi, yerde acıdan kıvrandı.

2. در تب سرد لرزید، از درد روی زمین پیچ و تاب خورد.